De jaarlijkse retraite had dit jaar als thema ‘Ooit werd ik geroepen’ en vooral van de vraag naar wat die roeping vandaag nog betekent. Terugkijkend op je geroepen leven zie je veel dat verdwenen is, afgebroken of verbrokkeld. Wat ooit waardevol was wordt door jezelf niet meer zo beleefd en wat nog waardevol voor je is wordt vaak door anderen niet herkent. 

Een geroepen leven is dus niet een weg van triomf, maar een ‘gewone-mensen-weg’  van vallen en opstaan, van succes en teleurstelling, grote vreugde en diepe verlatenheid. Hoe kijk je terug op die weg? Wat is verdwenen en wat is gebleven? Waarvan voel je je bevrijdt en wat drukt nog als een last? En is God nog dezelfde als toen?

Tijdens elke conferentie is er een beeld aan de hand waarvan een ‘reflecterende’ stap gezet wordt op onze geroepen levensweg.

De inleider was theoloog Franck Ploum (1968). Hij werkt als voorganger en inspirator van de Ekklesia Breda en het bijbels leerhuis Zinsverband. Daarnaast is Franck bestuurs-ondersteuner bij de Congregatie van Broeders van Huijbergen. Hij publiceert over bijbel en liturgie in relatie tot sociaal maatschappelijke vraagstukken. Hij verzorgt regelmatig retraites voor religieuze instituten.

De dagen in Maastricht, in het bezinningscentrum van de zusters Onder de Bogen, waren inspirerend voor iedere aanwezige. Samen zingen, bidden en praten over je roeping deed de deelnemers stil staan op hun weg.