Als in september 1881 een groepje Franse montfortanen in het Limburgse dorp Schimmert neerstrijkt in Huize Willems (zie foto boven), hebben ze niet het minste vermoeden dat dit een blijvende aanwezigheid wordt. De congregatie schiet wortel in ‘Holland’ en breidt zich vandaar gestaag uit. Op 1 januari 1905 treden nieuwe constituties in werking. Decentralisatie wordt een feit. Er  is een Nederlandse provincie met 70 leden en vestigingen in België, Engeland, Denemarken en IJsland. Verder zijn Nederlandse confraters werkzaam in landen die onder de Franse en Canadese provincies ressorteren.

Op 7 november 1916 wordt de eerste Nederlandse provinciaal benoemd: Jacques Bemelmans.

De Nederlandse provincie heeft in het geheel 1098 permanente en tijdelijke leden geteld en is een belangrijk onderdeel van de wereldwijde congregatie. Tot voor kort was ze de meest missionerende tak van de congregatie. Vanaf 1898, als de eerste Nederlandse montfortaan uitgezonden wordt naar Haïti, hebben bijna 500 paters en broeders gewerkt in elf missiegebieden, vaak onder barre omstandigheden. Ze zijn er verantwoordelijk voor seminaries, parochies, bisdommen, scholen en schooltjes, melaatsenkolonies en allerlei andere vormen van zorg voor de naaste, met nadruk op de armsten en de meest verlatenen.